Bidden, rijstballen en een DJ
Door: suzevandenbosch
Blijf op de hoogte en volg Suze
28 December 2011 | Ghana, Bolgatanga
Sinds vorige week heb ik gezelschap van Johan, een vrolijke geestige student uit Nederland die al 4 keer in Ghana is geweest. Hij heeft samen met Ibrahim het Green House helpen bouwen, en heeft nog steeds een grote rol in het project. Ik ben blij dat hij er is, want met hem kan ik het werk wat er nog ligt afronden. Ik schreef dat negers lui zijn, maar ik begin zelf in dezelfde flow te komen af en toe. Dus een Nederlander erbij werkt altijd goed! ;-) Maar voor Johan is het eigenlijk vakantie, dus we doen de hele week ook veel leuke dingen zoals met de motor touren naar Bolga en een heuvel beklimmen in de buurt.
Maar ook goede gesprekken voeren en wijntjes drinken. Want dat gaat toch het beste met Nederlanders...
En verder wordt er aardig geklust in het Green House, want alle jongens hebben nu vakantie en komen thuis om kerst te vieren. Genoeg handjes dus om te helpen! Doordat het Green House van natuurlijk materiaal is gemaakt vergt het veel onderhoud. Daarnaast is het zo stoffig als wat in dit droge seizoen, er is dus altijd wel wat te doen. Op vrijdag besluiten we de jongens te belonen voor het werken. We kopen ruim 4 kilo koeienvlees op de markt en de jongens in het Green House maken de meest lekkere vlees-spiezen ever!! Het is een feestmaal, want vlees is duur.
Onder het roosteren voeren we gesprekken. Mooie gesprekken. Johan kan de jongeren goed inspireren mede doordat hij hier al vaak is geweest, en bij mij begint het steeds meer te dagen allemaal. Ik ben altijd meer een observator: ik doe mee en kijk toe, en zodra ik alles weet en genoeg lef heb wil ik zelf echt in actie komen. Misschien moet ik gewoon de stap maar wagen af en toe.. (als we het hebben over faalangst… ;-)
Toch kun je hier pas echt wat betekenen als je de mensen goed genoeg kent. De jongeren denken en leren anders dan wij. Eerst moet je dat begrijpen en weten waar de problemen vandaan komen, dan kun je pas contact maken. Want wie ben ik als blanke vreemde die hier even komt kijken? Laat staan ze de les gaat lezen? Ik ben heel blij met deze leerschool in Karimenga, straks in Bolgatanga met het volgende project kan ik het in de praktijk gaan brengen…..
Maar eerst tijd voor een bijzondere kerst.
Kerstavond.
Met een zaklamp lopen we ‘s avonds om een uurtje of 9 richting de kerk. Ze zijn al bezig, maar de deuren staan hier altijd open zodat je gemakkelijk aan kunt ‘schuiven’.
Er wordt gebeden, gezongen en gedanst. De zaklampen hadden eigenlijk kaarsjes moeten zijn, maar verder zit de stemming er goed in. De dienst gaat door tot middernacht! Maar tegen die tijd zitten wij al bovenop het Green House aan een wijntje. Kerstavond begint in ieder geval goed. Ik slaap buiten op het dak onder de sterrenhemel want er zijn toch bijna geen muskieten deze tijd van het jaar.
De volgende ochtend wordt ik wakker van zonnestralen op m’n neus. Heerlijk is dat: buiten leven, douchen, eten, werken en zelfs slapen af en toe. De kerststemming zit er al goed in bij mijn gastgezin. De ochtend brengen we weer door in de kerk, het is een vrolijk gebeuren met veel kleur en muziek. Mooi dat overal op de wereld kerst gevierd wordt, met overal dezelfde boodschap: Vrede in alle opzichten. Na de kerk wordt thuis een soort parelhoen geslacht. Ik ben dus wel toe aan een beste kluif! We eten rijstballen met een pittige saus en daarin het vlees. De hoeveelheid vlees valt me toch een beetje tegen. Maar even later blijkt waarom. Het is gebruikelijk om met kerst bij elkaar thuis te eten, Fati heeft dus het meeste vlees bewaard voor de andere dorpelingen. De rest van de middag worden wij op sleeptouw genomen en doen we een ‘huttentocht’ en gaan we overal op visite. Als blanke krijg je overal het beste stukje vlees voorgeschoteld. Ik zit aardig vol na een hele verzameling rijstballen, kip, geit en parelhoen naar binnen gewerkt te hebben. Gelukkig kan ik hier en daar wat vlees en botjes doorschuiven naar de jongens…
De jongens die meehelpen in het Green House ken ik inmiddels aardig goed, maar ik was nog niet bij allemaal thuis geweest. Het is grappig hoe ze dan voorop lopen en trots hun huis showen: 3 hutten en een geit.
‘s Avonds buiken we lekker uit, en trommelen ze er flink op los bij de Green House met een kampvuurtje erbij.
Op tweede kerstdag lijkt het gebeurd met het feest, dus maak ik er een saai dagje van met een beetje bijslapen, de was doen en m’n hut schoonmaken. En dat was tijd, want er blijkt een muis te zitten. Maar muizen kan ik wel hebben, die ken ik tenmiste haha.
Ik had wat geruchten gehoord dat er ‘s avonds nog een feestje ging komen met een heuse DJ, maar dat leek me stug hier. En aangezien hier meestal niets gaat zoals gepland reken ik dan ook nergens op. Maar tegen een uur of 10 horen we warempel een beat, en een flinke ook! Ik hijs me weer in m’n kerstjurk en ga maar eens kijken samen met wat mensen. Een feestje kan ik wel gebruiken… ;-)
Kinderen en jongeren dansen vrolijk rond. Er zijn flink wat mensen uit de omgeving op af gekomen. Wat oudjes zitten onder de bomen en kijken toe. Er is een echte DJ, met fikse speakers. Drank is er niet, de DJ is genoeg. De muziek staat keihard en ze zijn van plan de hele nacht door te gaan begrijp ik. Dat is typisch Afrikaans: áls ze dan iets hebben, dan gebruiken ze het volop. Radio? Die gaat keihard aan. Airco in de auto of bus? Reken maar dat je bijna bevriest. Een zak met 50 lollies meegenomen voor de familie? In één avond op. En niemand heeft er problemen mee.
De avond draait vooral om dansen. Het is hier een tweede natuur, ze kunnen het allemaal. In het schaarse licht dansen jonge meisjes in het midden. Soms waagt een jongen zich tussen de dames. Een grote groep kijkt toe. Er hangt een waas door opstuivende zand. De meisjes maken plaats voor jonge jongens die flinke shows geven met moves van deze tijd. Koppeltjes dansen om elkaar heen. Het lijkt wel een paringdans.
Meisjes pronken, hun lippen glanzend van de lipgloss. Ze dragen opeens broeken, of strakke rokjes en riemen of topjes met glitters. En de jongens, blijken ‘’macho’s’’ geworden met lage broeken en petjes achterstevoren. Waar ze die vandaan getoverd hebben weet ik niet. En daar loop ik dan met m’n Afrikaanse gewaad…
Ze leven hier in veel opzichten zoals wij 50 jaar terug. Alles gaat in bedekte vorm. Je ziet bijna geen stelletjes in het openbaar, zoenen is helemaal een taboe. Er wordt niet over gepraat, maar ondertussen gebeurt er van alles. Op zo’n feest zie je het, voel je het. Het wordt dan geuit. Primitiever, uitbundig en heftiger zoals wij dat kennen.
En de kleine kids zijn erbij, en zien het gebeuren. Af en toe mogen ook zij ook even een show geven. Ze proberen de moves na te doen, vol energie lekker ongecontroleerd.
Er ontstaat nog een opstootje tussen een paar jongens (wanneer niet ;-)) maar die wordt de kop in gedrukt.
Om half 2 komt er abrupt een einde aan het feest, als de generator er opeens mee stopt. En ja, dan is het pikdonker.
Ik loop terug en bedenk dat het een mooie kerst geweest is. Maar ik zit eigenlijk vooral te analyseren. Die samenleving hier verrast me steeds weer.
Maar ook goede gesprekken voeren en wijntjes drinken. Want dat gaat toch het beste met Nederlanders...
En verder wordt er aardig geklust in het Green House, want alle jongens hebben nu vakantie en komen thuis om kerst te vieren. Genoeg handjes dus om te helpen! Doordat het Green House van natuurlijk materiaal is gemaakt vergt het veel onderhoud. Daarnaast is het zo stoffig als wat in dit droge seizoen, er is dus altijd wel wat te doen. Op vrijdag besluiten we de jongens te belonen voor het werken. We kopen ruim 4 kilo koeienvlees op de markt en de jongens in het Green House maken de meest lekkere vlees-spiezen ever!! Het is een feestmaal, want vlees is duur.
Onder het roosteren voeren we gesprekken. Mooie gesprekken. Johan kan de jongeren goed inspireren mede doordat hij hier al vaak is geweest, en bij mij begint het steeds meer te dagen allemaal. Ik ben altijd meer een observator: ik doe mee en kijk toe, en zodra ik alles weet en genoeg lef heb wil ik zelf echt in actie komen. Misschien moet ik gewoon de stap maar wagen af en toe.. (als we het hebben over faalangst… ;-)
Toch kun je hier pas echt wat betekenen als je de mensen goed genoeg kent. De jongeren denken en leren anders dan wij. Eerst moet je dat begrijpen en weten waar de problemen vandaan komen, dan kun je pas contact maken. Want wie ben ik als blanke vreemde die hier even komt kijken? Laat staan ze de les gaat lezen? Ik ben heel blij met deze leerschool in Karimenga, straks in Bolgatanga met het volgende project kan ik het in de praktijk gaan brengen…..
Maar eerst tijd voor een bijzondere kerst.
Kerstavond.
Met een zaklamp lopen we ‘s avonds om een uurtje of 9 richting de kerk. Ze zijn al bezig, maar de deuren staan hier altijd open zodat je gemakkelijk aan kunt ‘schuiven’.
Er wordt gebeden, gezongen en gedanst. De zaklampen hadden eigenlijk kaarsjes moeten zijn, maar verder zit de stemming er goed in. De dienst gaat door tot middernacht! Maar tegen die tijd zitten wij al bovenop het Green House aan een wijntje. Kerstavond begint in ieder geval goed. Ik slaap buiten op het dak onder de sterrenhemel want er zijn toch bijna geen muskieten deze tijd van het jaar.
De volgende ochtend wordt ik wakker van zonnestralen op m’n neus. Heerlijk is dat: buiten leven, douchen, eten, werken en zelfs slapen af en toe. De kerststemming zit er al goed in bij mijn gastgezin. De ochtend brengen we weer door in de kerk, het is een vrolijk gebeuren met veel kleur en muziek. Mooi dat overal op de wereld kerst gevierd wordt, met overal dezelfde boodschap: Vrede in alle opzichten. Na de kerk wordt thuis een soort parelhoen geslacht. Ik ben dus wel toe aan een beste kluif! We eten rijstballen met een pittige saus en daarin het vlees. De hoeveelheid vlees valt me toch een beetje tegen. Maar even later blijkt waarom. Het is gebruikelijk om met kerst bij elkaar thuis te eten, Fati heeft dus het meeste vlees bewaard voor de andere dorpelingen. De rest van de middag worden wij op sleeptouw genomen en doen we een ‘huttentocht’ en gaan we overal op visite. Als blanke krijg je overal het beste stukje vlees voorgeschoteld. Ik zit aardig vol na een hele verzameling rijstballen, kip, geit en parelhoen naar binnen gewerkt te hebben. Gelukkig kan ik hier en daar wat vlees en botjes doorschuiven naar de jongens…
De jongens die meehelpen in het Green House ken ik inmiddels aardig goed, maar ik was nog niet bij allemaal thuis geweest. Het is grappig hoe ze dan voorop lopen en trots hun huis showen: 3 hutten en een geit.
‘s Avonds buiken we lekker uit, en trommelen ze er flink op los bij de Green House met een kampvuurtje erbij.
Op tweede kerstdag lijkt het gebeurd met het feest, dus maak ik er een saai dagje van met een beetje bijslapen, de was doen en m’n hut schoonmaken. En dat was tijd, want er blijkt een muis te zitten. Maar muizen kan ik wel hebben, die ken ik tenmiste haha.
Ik had wat geruchten gehoord dat er ‘s avonds nog een feestje ging komen met een heuse DJ, maar dat leek me stug hier. En aangezien hier meestal niets gaat zoals gepland reken ik dan ook nergens op. Maar tegen een uur of 10 horen we warempel een beat, en een flinke ook! Ik hijs me weer in m’n kerstjurk en ga maar eens kijken samen met wat mensen. Een feestje kan ik wel gebruiken… ;-)
Kinderen en jongeren dansen vrolijk rond. Er zijn flink wat mensen uit de omgeving op af gekomen. Wat oudjes zitten onder de bomen en kijken toe. Er is een echte DJ, met fikse speakers. Drank is er niet, de DJ is genoeg. De muziek staat keihard en ze zijn van plan de hele nacht door te gaan begrijp ik. Dat is typisch Afrikaans: áls ze dan iets hebben, dan gebruiken ze het volop. Radio? Die gaat keihard aan. Airco in de auto of bus? Reken maar dat je bijna bevriest. Een zak met 50 lollies meegenomen voor de familie? In één avond op. En niemand heeft er problemen mee.
De avond draait vooral om dansen. Het is hier een tweede natuur, ze kunnen het allemaal. In het schaarse licht dansen jonge meisjes in het midden. Soms waagt een jongen zich tussen de dames. Een grote groep kijkt toe. Er hangt een waas door opstuivende zand. De meisjes maken plaats voor jonge jongens die flinke shows geven met moves van deze tijd. Koppeltjes dansen om elkaar heen. Het lijkt wel een paringdans.
Meisjes pronken, hun lippen glanzend van de lipgloss. Ze dragen opeens broeken, of strakke rokjes en riemen of topjes met glitters. En de jongens, blijken ‘’macho’s’’ geworden met lage broeken en petjes achterstevoren. Waar ze die vandaan getoverd hebben weet ik niet. En daar loop ik dan met m’n Afrikaanse gewaad…
Ze leven hier in veel opzichten zoals wij 50 jaar terug. Alles gaat in bedekte vorm. Je ziet bijna geen stelletjes in het openbaar, zoenen is helemaal een taboe. Er wordt niet over gepraat, maar ondertussen gebeurt er van alles. Op zo’n feest zie je het, voel je het. Het wordt dan geuit. Primitiever, uitbundig en heftiger zoals wij dat kennen.
En de kleine kids zijn erbij, en zien het gebeuren. Af en toe mogen ook zij ook even een show geven. Ze proberen de moves na te doen, vol energie lekker ongecontroleerd.
Er ontstaat nog een opstootje tussen een paar jongens (wanneer niet ;-)) maar die wordt de kop in gedrukt.
Om half 2 komt er abrupt een einde aan het feest, als de generator er opeens mee stopt. En ja, dan is het pikdonker.
Ik loop terug en bedenk dat het een mooie kerst geweest is. Maar ik zit eigenlijk vooral te analyseren. Die samenleving hier verrast me steeds weer.
-
28 December 2011 - 17:45
Ingeborg Ligteringen:
Hej meis,
Wat een prachtige verhalen allemaal. Wat kan jij goed schrijven! Ik zeg: wanneer komt je eerste boek uit? ;-) Maar wat een belevenis. Ik kan me voorstellen dat het zo'n andere wereld is wat je echt aan het denken zet. Ik vind het zo stoer wat je allemaal meemaakt en doet. Echt een kerst om nooit te vergeten.
Echt ook super leuk om een kaartje van je te krijgen. Hier gaat alles z'n gangetje. Ben heel blij met alle nieuwe collega's. We hebben enorm veel lol, naast het feit dat er natuurlijk hard wordt gewerkt. Daarom ben ik ook wel een beetje jaloers op je verhalen, hoor! Ik heb inmiddels ook wel weer ernstige behoefte aan een beetje zon. Eind januari ga ik wel lekker met 8 vrienden wintersporten en in april een weekje naar Curacao. Dus ik mag niet klagen!! We missen je nog steeds hoor!
Als je in mei weer terug bent gaan we zeker te weten weer een lekker avondje de kroeg in (Rotjeknor) en helemaal bijkletsen. Ik zeg: FRANK here we come!
Heel veel plezier daar en geniet er lekker van! Doen ze daar nog iets aan Oud&Nieuw?
Dikke kus,
Ing -
28 December 2011 - 21:47
Henk En Willy Van Ee:
Hallo Suze
Nou zo zie je maar weer elk land heeft zijn eigen gewoontes.
En nu maar afwachten hoe het met oud en nieuw gaat.
We willen je een Voorspoedig en een Gezond 2012 wensen.
Wij hebben dit jaar ook geen witte Kerst gehad.
Zeg het beste en we genieten van je verhalen.
Doei. -
29 December 2011 - 13:09
Maike:
Hi lieve Suusje,
Gelukkig heb je een leuke Kerst gehad ondanks dat het heel anders was dan je bent gewend. En wat een verrassing voor je, dat je loschh kon op het feestje;) Wordt Oud&Nieuw ook zo groots gevierd? Fijn dat er een NL'er bij is nu om gezellig mee te kunnen babbelen en werken. Succes met alles, geniet en doe voorzichtig! Dikke kus -
02 Januari 2012 - 08:30
Petra De Vreede:
Hey lieve Suus,
Ja, en zo is het alweer 2012.. Super gaaf om te lezen wat je allemaal meemaakt en vooral ook wat het met je doet en hoe je erover mijmert. Een ervaring om te koesteren....
Ik wens je vanuit een somber Nederland een heel mooi jaar met nog meer bijzondere en inspirerende contacten en belevenissen. Ik ben net terug van een weekje Egypte en ouderwets bruin (weet je nog?). Vandaag nog dagje vrij thuis en morgen weer naar Renswoude! De teller staat weer op nul en we gaan gewoon weer een jaartje gezellig knallen!!
Ik kijk uit naar je volgende verhalen, Big Hug, Petra -
03 Januari 2012 - 11:43
Dineke:
Ha Suze,
Voor jou alle goeds gewenst in het nieuwe jaar wat alweer zijn intrede heeft gedaan. Ben benieuwd hoe jij daar Oud&Nieuw hebt gevierd?
Je videofilmpje van een swingende kerkdienst ziet er vrolijk en sfeervol uit, hoe zou zo'n kerkdienst in Kootwijkerbroek ontvangen worden?
Ik hoop dat je gezondheid je niet in de steek laat en je volop kunt genieten van je indrukkingen je mijmeringen en alles wat e zoal op je pad komt daar in Afrika!
Kijk alweer uit naar de volgende nieuwsbrief!
Groetjes en liefs van Dineke -
03 Januari 2012 - 21:19
Bj En Fam. :
Happy new year!! -
05 Januari 2012 - 17:17
Margriet:
Heerlijk je verhalen en wat een prachtige foto's! Je straalt en ik zie dat je het heel erg leuk hebt daar.
Lekker fris nu? Is het Hamatan? Ik sliep in dorp in het noorden rond kerst buiten, de dorpsbewoners vonden het koud en liepen met mutsen en dikke jassen aan. Relatief koud en warm.
Wat een vrolijkheid he?
Enjoy Suze!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
