Einde in zicht

De laatste weken zijn in sneltreinvaart gegaan. Er zijn nieuwe vrijwilligers bijgekomen in Bolga, en dat is wel gezellig. Bij Youth Harvest zijn 3 dames gestart, waarvan 1 meisje haar been brak tijdens het eerste weekend (met de fiets tegen een brommer) dus zij moest helaas retour terug. Een ander meisje gaat ook vervroegd terug i.v.m. haar gezondheid. Dus nog één meisje over. Zij doet haar afstudeeropdracht hier voor pedagogiek. Onder begeleiding van Jolien, Nederlandse die hier 2,5 week is, zij doet ook onderzoek voor Youth Harvest. Maar momenteel heeft ze last van malaria, kortom het gaat niet erg lekker…!!
Doet mij weer beseffen dat ik maar 1 keer ziek ben geweest totaal! Mag in m’n handjes klappen.

Vorige week zijn we wezen uit eten en stappen met alle vrijwilligers die hier in en rond Bolga zijn. Stond ervan te kijken dat ze hier nog best mooie clubs hebben, verschilt niet eens zo van NL! En ze verkochten zelfs Smirnoff ;-D. Verder natuurlijk wel last van opdringerige mannen – algemeen bekend- en de volgende ochtend in de kerk was ik gaaar… niks meer gewend of komt het door de hitte(?!). Voorlopig m’n portie wel weer gehad in ieder geval.

Wat werk betreft heb ik week m’n laatste lessen al gegeven ;-(. De tentamen/examenperiode start namelijk nu, dus geen lessen. En daarna (in april) hebben de scholen vakantie. Leerlingen vonden het jammer, en me too.
Hoogste tijd de lessen nog eens te evalueren.

De voorlichtingslessen waren leuk, nuttig en er werd gelachen. Elke week ging het weer wat beter, ook m’n Engels. Komt ook doordat ze willen leren. Dat merk je echt, ze hebben discipline en ze luisteren. Terwijl je alleen praat en op het bord schrijft; verder is er bijna niets om te laten zien, behalve wat tekeningen of zwart-wit plaatjes.
Tijdens een les over zwangerschap had ik m’n laptop mee met allemaal plaatjes van een groeiende embryo/foetus de buik (opgezocht op google) en dat vonden ze geweldig.
Wel jammer dat er af en toe wat lessen uitvoelen, heb niet alles kunnen afmaken met ze.

Op Zuss met de lessen persoonlijke ontwikkeling heb ik alle belangrijke onderwerpen ongeveer kunnen behandelen.
Ik ben het meest bezig geweest met bewustwording van je persoonlijke sterke kanten en je ontwikkelpunten omdat daar in Ghana het minste tijd aan besteed wordt.
Ik liet ze vooral veel opschrijven. Ik had materiaal meegenomen om ze inspiratie te geven: overzichten met alle bestaande ‘Sterktes’ die een mens kan hebben.
En dat werkte, ze schreven flink wat op. Dan zie je maar weer dat iedereen het leuk vindt om met zichzelf bezig te zijn. Ik nam e.e.a. mee naar huis, om nog eens te kijken of er een patroon in zit. En dat zat er! Iedereen had wel een eigen inbreng natuurlijk, maar één goede eigenschap zag ik bij iedereen terug; ‘’Love to learn’’; Graag willen leren.
Tot m’n verbazing hadden ze ook allemaal als ontwikkelingspunten aangegeven dat ze last hebben van luiheid, geen zin om te leren, moe zijn tijdens de les.
Dat spreekt elkaar tegen, graag willen leren maar er ook te lui voor zijn?!
Als ik het op mezelf betrek komt het me wel bekend voor, maar goed ;-)
Ik kwam er niet uit en vroeg m’n collega Hillary om hulp, want die jongen is geniaal. Nou zegt ie, ik denk dat ze niet weten hoe het moet, leren. Zelf heeft hij de universiteit afgerond, en er een eigen visie op nagehouden hoe je hier het verste komt.
Want leren moet je leren, vooral hier. Het hele leersysteem is demotiverend en de leraren erbij.

Uiteindelijk met alle input van Hillary een les ‘’How to learn’’ gegeven. Hoort ook bij Personal Development. Sterk in je schoenen staan en Positief denken is één van de belangrijkste elementen. Want wat als leraren je lui noemen om het minste of geringste. Zelfs als je wél je best gedaan heb? Dan ga je er zelf in geloven, dat blijkt wel uit wat ze opgeschreven hadden. Wat als leerkrachten altijd dreigen met van alles? Als ze voordat ze überhaupt beginnen met nieuwe lesstof al zeggen dat dit héél moeilijk is? Poging om de aandacht erbij te houden, maar het demotiverende effect funest.
Wat als leerlingen vanaf jongs af aan alleen maar leren door herhalen, herhalen en opdreunen? Van theoretische teksten die werkelijk zelfs voor mij soms onbegrijpelijk zijn.
Het gevolg is uit je hoofd leren, verveling en belangrijker nog, je leert nooit de essentie, het echt begrijpen, inzicht.
Wiskunde is één van de favoriete vakken. Maar ik ben nog nooit een doorsnee Ghanees tegen gekomen die fatsoenlijk kan hoofdrekenen, geloof me.
Waar het ook mis gaat is Multiple choise vragen/antwoorden bij examens. Leerlingen raken volledig verward door alle keuzemogelijkheden.
De taal maakt het ook lastig. Engels is de voertaal en ook op school, maar elke regio heeft z’n eigen lokale taal.
Met wat simpele leertrucjes zoals focus op het juiste antwoord, gebruik een woordenboek, zorg dat je van alle hoofdstukken wat gelezen hebt et c hebben ze weer wat handvatten meegekregen voor de examens die voor de deur staan.
Het zijn leuke leerlingen die graag willen leren en me aardig serieus namen. Soms te serieus, grapjes maken vond ik wat lastiger voor deze groep!!

Verder nog beknopt stilgestaan bij ondernemerschap. Waarom het belangrijk is je sterke kanten te kennen, wat er komt kijken bij het maken van een businessplan.
Maar vooral het stimuleren van ondernemerschap. Want ook daar heersen bepaalde denkpatronen die succes hier in de weg staan.
Ik had dit al gezien bij het Young Professional Program van Youth Harvest, waar nu een pilot aan de gang is met 6 jonge startende ondernemers. Je ziet de valkuilen waar elke startende ondernemer tegenaan loopt, en ik heb wel heel wat van John m’n baas hier geleerd, die ze zeer inspirerend de juiste richting in wist te sturen.
Klein beginnen, fouten durven maken, het kennen van je markt. Vertrouwen winnen van je klanten, hoe vrienden worden met de bank, enzovoorts.
Ik dacht wel eens dat de mensen hier gebrek aan creatief denken hebben. Maar dat is het niet, ze missen inspiratie. Wat als er weinig ondernemerschap om je heen is? En wat er is, is of heel simpel of zijn grote formules? Ik sta versteld van de ideeën die ze hier nog weten te hebben. Ze weten alleen niet hoe ze het van de grond moeten krijgen.
Het enige wat talentvolle Ghanezen in de weg staat is hun gebrek aan zelfvertrouwen en kennis. Op sommige vlakken winnen ze het van ons. Het vermogen te onderhandelen, netwerken en ook nog eens elkaar te helpen.
Om de leerlingen een beetje aan het discussiëren te krijgen heb ik de tactiek ‘Omdenken’ gebruikt. Statements maken die het omgekeerde zeggen van wat zij denken. Dat ondernemen niet zo moeilijk is. Dat ondernemen in Noord Ghana juist een uitdaging is, dat hier zo veel mogelijkheden zijn. veel meer dan in Holland. Dat je niet per se gestudeerd hoeft te hebben om succesvol te zijn. Dat gebrek aan geld niet het probleem is.
En daar waren ze het dan vaak totaáál niet mee eens. Leuk ;-)

Omdenken is sowieso een grandioze strategie om je mindset anders te krijgen.
Werkt ook met roken. Ben nu een week of 5 gestopt -eindelijk voor het eerst van m’n leven- En zolang je maar vaak genoeg tegen jezelf zegt ik rook niet, het is niet lekker en ik heb het totaal niet nodig dan ga je het vanzelf geloven op een gegeven moment. En dan voelt stoppen als een bevrijding. Hoop ik ;-D.
En je kunt er slechte eigenschappen omvormen tot goede:
Bijvoorbeeld: ‘’Je bent niet slordig, je hebt gewoon een grotere chaostolerantie.’’ Daarom ben ik fan van omdenken.
Nee zonder gekkigheid: volhouden met stoppen met roken een kwestie van geloven in jezelf.
Toch wat geleerd de afgelopen maanden!

Maar weer even naar het lesgeven en dan vooral de vraag: hoe vond ik het lesgeven nu eigenlijk?!
Conclusie is wel dat lesgeven voor een groep niet echt helemaal mijn ding is. Het is superleuk, leerzaam maar heb er niet echt talent voor. Doe mij maar een één op één gesprek. Ook vaker gedaan hier met jongeren; dat ze wat wilden weten of ergens mee zaten en langs kwamen. Daar ben ik veel beter in heb ik het idee.

Nu een ander onderwerp; liefde! Gister een bruiloft bijgewoond! Was uitgenodigd door een collega; een hele eer. Kreeg natuurlijk weer een plek vooraan als enige blanke dan voel je je altijd zo heerlijk zitten ;-/ Ik had gehoord dat het niet zoveel voorstelde maar dat viel me alles mee. Alles werd gevierd in de kerk (die overigens nog niet af is, er staat alleen een skelet) maar alles was aanwezig, mooi programmaboekje, versieringen, een prachtige bruid en bruidegom, muziekbandje, champagne die ontkurkt werd en zelfs een heuse bruidstaart. De paar honderd gasten kregen allemaal een flesje frisdrank en eten (bakjes met rijst). En alles werd in de kerk gedaan! Zelfs de bruidstaart kreeg een zegen…
Te dominee trouwde het koppel officieel en hield net als bij ons ook een preek.
Nadat alles klaar was kon iedereen met het bruidspaar op de foto. De bruidegom was hier trouwens ook in het wit. Met een mooi Afrikaans borduursel op z’n gewaad. De getuigen waren hun beste vrienden en de man (Best man) was in hetzelfde gewaad als de bruidegom
Zulke dingen zijn toch wel geweldig hier, gewoon door de heerlijke enthousiaste en vrolijke mensen in de meest kleurrijke gewaden.

Om even bij het onderwerp liefde te blijven: ik ben ook de ware liefde tegengekomen..
En nee, géén Ghanees.
Het voordeel van een tijdje hier wonen is dat je je eigen keuzes leert maken. zonder beïnvloed te worden. Want zaken als relaties kunnen een lastig doolhof worden, als je de ratio erop los laat. en een beetje besluiteloos van aard bent zoals ik.
Waar ik naar Afrika ging vooral om wat dingen los te laten leerde de liefde mij dat zij haar eigen gang gaat. En Ghana leerde me dat leven niet gaat om streven gaat maar om nu. Wat echt belangrijk is. En de Bijbel leerde me wat vertrouwen is.
Ik kwam weer uit bij de meest liefhebbende man van het westelijk halfrond die ik verlaten had. Maar gelukkig… hij heeft op me gewacht. En me gesteund de afgelopen maanden.
5 april komt hij hier, superblij! Dan reizen we samen rond hier en dan is het avontuur alweer voorbij :-/;14 april ben ik weer thuis!
Dat is iets eerder dan gepland, maar mede doordat het lesgeven nu al gestopt is, komt dat allemaal toch wat beter uit. En kan ik weer een oerhollands feestje meemaken: Koninginnedag.

Nu vermaak ik me nog goed hier met wat lopende projecten en een training die ik nog ga geven voor één van de projecten….maar ik denk liever aan het goede vooruitzicht dat ik heb ;-)

Knuffel!!