jarig, juf spelen en geduld hebben

Hello everybody!

Allereerst m’n verjaardag.
25 jaar vieren in de warme zon in Karimenga tussen gezongen happy birthday, tromgeroffel en mensen waar ik inmiddels aan gewend én gehecht ben geraakt, is bijzonder!
Samen met telefoontjes en berichtjes van het thuisfront voelde het als een warme deken. Maar er wachtte een koude douche ‘s avonds: ik werd letterlijk met water en poeder overgoten, zie ook foto’s ;-) Dit is traditie hier; met deze doop wenst men je een lang en mooi leven (ze gebruiken witte poeder om je haar wit te laten worden; het symbool van ouderdom). En de wensen die ik kreeg waren geen ‘’veel gezonde jaartjes’’ maar een ‘Vredig leven gegeven door God’ en ‘dat je je missie mag vervullen op aarde’. Kortom een happening met bezieling. Een week later heb ik het nog dunnetjes over gedaan bij m’n huidige gastgezin, want die vonden ook dat ze recht hadden op een feestje. En terecht ;-)

Overigens vermaak ik me prima in Zaare bij mn nieuwe gastgezin, ik kan m’n eigen gang gaan en als ik af en toe zin heb in gezelligheid zit ik gezellig in de ‘huiskamer’. Met een olielampje erbij luisteren we naar muziek, speel ik wat met de kids of kijk ik hoe ze praten, discussiëren, zorgen voor elkaar. Soms help ik oma met boomblaadjes sorteren voor in de soep. Ik kijk op tegen m’n eigen oma die richting de 100 gaat en nog goed bij de les is. Maar hoe taai die oudjes hier zijn, daar verwonder ik me dagelijks over. Ze weten overigs vaak niet hoe oud ze precies zijn, boeit hier niet zo ;-)

Lig nog steeds aardig vroeg op bed, want ook hier valt niets te beleven in het donker.
Ben ook nog steeds gezond afgezien van wat darmperikelen af en toe. En ik had het nooit verwacht, maar ik vindt TZ nu echt lekker! (maispap met pittige soep). Eet m’n hele bakje leeg tegenwoordig: ja ja!
Maar er gaat nog steeds niets boven een Hollands biefstukje met gebakken piepertjes natuurlijk.

Verlangen naar huis doe ik ook. Familie… vrienden… schaatsen…gezelligheid: Holland op z’n best. Na 3 maanden heb ik toch een punt bereikt dat ik af en toe denk; oef het is toch best wel lang: een half jaar weg. Alhoewel, de tijd vliegt.
En…….. ik krijg bezoek uit NL begin maart. Mn familie komt kijken met 6 man sterk! I’am happy & proud ;-)

En…. Jaja, eindelijk lesgegeven inmiddels!
Op de ‘’Bolga Girls’’ geef ik gezondsheidsles. Heb vorige week eerst nog een enquête afgenomen bij de groep met hun algemene kennis, dat gebruikt YHFG voor research. Deze week ging de les over het lichaam van de vrouw en dan vooral de edele delen. Ik had de les goed voorbereid, maar niet op de vragen die ze stelden.
En ze hadden veeeeel vragen!! ;-) Ff zweten af en toe, vooral in het Engels maar het was leuk!
En het geeft gelijk het nut aan van deze lessen.
‘’hoe kan ik borstkanker voorkomen?’’
‘’ik schaam me als ik iets heb en naar de dokter moet’’
‘’hoe houdt ik mezelf het beste schoon?’’

Zaken als deze zijn taboe. Ze krijgen geen onderwijs, ook thuis niet. Behalve heel veel fabeltjes: In een maatschappij als deze, waar weinig kennis is, heerst veel bijgeloof.

Borstkanker is één van de meest voorkomende ziekte onder vrouwen hier.
En dus gaan er ook veel verhalen rond. Voorbeeld die ik hoorde in de klas: Een leraar had ze geleerd dat als je vaak geld tussen je boezem stopt, je geen borstkanker krijgt. Nou ik dacht het niet, maar ik had ze niet zomaar overtuigd.
Vonden ze het leuk? Vroeg ik aan het eind. Ja! De volgende week praten we over menstruatie.

Op de andere School (ZUSS) waar ik ondernemerschap/personal development ga geven loopt het helaas nog niet zo vlot. Vorige week hebben we de les doorgebracht met kennis maken, discussie voeren, administratieve zaken regelen en discussie over dat ik geen mini-onderneming met ze ging opzetten. Was geen tijd dus om echt les te geven.
Deze week was het andere koek. Ik kwam in een staking terecht. Wat bleek?
Bijna alle studenten wonen op school (soort internaat dus) omdat reizen vaak ver en niet handig is. Mobiele telefoons zijn verboden.
Een leraar had een leerling ontdekt met telefoon, en hij is in de slaapzaal geweest om de telefoon te af te pakken. Waarop een paar leerlingen hem vastgebonden hebben met een touw en er vandoor gegaan zijn met z’n allen. (Old school praktijken haha) Andere leraren hebben hem gevonden. De daders waren niet te traceren (het is ook lastig een neger te onderscheiden in het donker) Vervolgens heeft de school een paar leerlingen beschuldigd zonder bewijs. De hele school kwam in opstand en alle studenten zijn als protest deze ochtend massaal niet op komen dagen bij het ontbijt. De school kwaad want ze hebben kosten gemaakt om dit eten te bereiden. Dus schakelen ze de politie in, en die stond daar rustig toe te kijken terwijl iedereen buiten rondhing. Of ik nog een lesje kon geven? No, we are ‘hot’ zeggen ze dan terwijl ik ze vooral relaxed zag rondlopen.

Maar ik was allang klaar met het trage tempo en slechte instelling hier en ik zag weer een les in duigen vallen. Niet fijn als je jezelf hebt voorbereidt. Ik kreeg ze zover dat ik vrijdag zou komen, maar toen was het nog steeds onrustig op school, met geen lessen en niemand te bekennen et c. Deze 2 weken kwam er dus af en toe een fiks chagrijnige Suus op scooter voorbij scheuren, maar het hoort er allemaal bij ;-)
Volgende week dus weer een nieuwe kans…Ik had de laatste keer wel gevraagd op te schrijven wat ze wilden worden in de toekomst, en waarom.
En dat geeft leuke antwoorden.
Dokter, leraar, bouwkundig ingenieur, president, verpleegster, president. Flinke ambities dus! Maar het zijn ook zo’n beetje de enige bekende beroepen hier, en vooral gewild omdat het goed verdient. Iedereen wil dus dokter worden, of leraar.
Ik vergelijk het bijna met de dromen van kinderen bij ons in NL, maar hier praat je over jongeren van 18, 19 jaar….
De vraag is wie van hen het überhaupt gaat bereiken in deze cultuur zonder veel werkgelegenheid. En de tweede vraag is of dit wel echt zo bij ze past. Want de ‘dokter’ bijvoorbeeld wilde graag ziekenhuizen gaan bouwen. Dat is iets anders dan dokter zijn haha.
Daarom ga ik volgende week oefeningen doen om hun echte en verborgen talenten aan het licht te brengen.

Verder heb ik gelukkig andere jobs: bezig geweest met een brochure, ideeën om meer studenten te trekken, kijken naar het logo van YHFG waar dat beter kan, enzovoorts. John (de baas) gaf al aan dat ik hier op het juiste moment ben, en dat is altijd leuk om te weten ;-)

Ik probeer ook wat mee te helpen met lopende projecten, maar dat blijft een beetje oriënteren, en vooral meelopen/helpen vanaf de zijlijn.
Er is nu een pilot aan de gang van YPP (Young talent program) met hulp uit NL. 6 aankomende Ghanese jonge ondernemers hebben een training gehad in November (door een Nederlander). Deze week was de evaluatiemeeting en ik zat erbij. Ook om aan te geven dat ze bij me terecht kunnen met vragen m.b.t. marketing/advertising. Er wordt nu gewerkt aan een trainingsprogramma, als het loopt gaan er in de toekomst veel meer talentvolle jongeren hier getraind worden om hun eigen business te runnen.
De training die ik nu ga doen op de ZUSS school is ook een ‘experiment’ en onderdeel van persoonlijke ontwikkeling: mijn bevindingen kunnen dus straks meegenomen worden in een groter plan.

Die meeting was een mooi verslag waard trouwens. Maar daarover later meer. Tot later!!