Karimenga

Hallo iedereen!

Wat een leuke reacties krijg ik allemaal, helemaal geweldig!! ;-)

Hier gaat het goed. Deze week begint goed met 2 Nederlanders die 2 nachten in de Green House verblijven. Het zijn Carole en Marcel. Carole is de coach van de groep die vorige week in de Green House verbleef. Zij is aangesloten bij Meet Africa en heeft ook haar eigen organisatie. Marcel is een ’goeroe’ uit het bedrijfsleven. Samen brengen we 2 avonden door op het dak van de Greenhouse, waar we genieten van de sterrenhemel (die is heel mooi hier!) en we brainstormen over Ghana, ontwikkeling en vooral over Karimenga. De afgelopen week heb ik nagedacht wat ik hier ga doen de komende weken. Het is fijn dit te kunnen bespreken.

Karimenga is een mooi en klein dorpje, met een enorm hechte gemeenschap. Het dorp is daar ook echt trots op: dat ze met z’n allen één zijn. De bewoners leven van de landbouw.
2 jaar geleden hebben ze met het hele dorp de Green House gebouwd en betaald. Dit gastenverblijf biedt ruimte voor 14 gasten. Zodra je er binnenloopt voel je je er thuis. Op de binnenplaats kun je relaxen, de kamers zijn comfortabel (voor de Ghanese begrippen) en de sfeer is goed. Maar het is vooral een heerlijke rustige plek, waar je tot jezelf komt. Ook is er veel te doen, bijvoorbeeld een tour door het dorp, varen en vissen op de rivier, een kennismaking met de geneeskrachtige planten/kruiden die in de natuur groeien, drummers, storyteller, naar een waarzegger in het dorp et c.

De opbrengsten van het Green House gaan naar jongeren uit Karimenga die het talent hebben verder door te leren. Dit wordt namelijk niet betaald door de overheid. Zij helpen eerst mee bij het Green House, net zolang tot er genoeg geld is en ze naar school kunnen.
Deze week bijvoorbeeld, is het schoolgeld betaald voor Jacob en Ambrus. Zij zijn 17 jaar, en hebben in april al hun high school afgerond. O.a. met de opbrengsten van de groep gasten vorige week, kunnen ze nu door studeren op de Senior High school. Dit schoolgeld is ca 150 euro voor het eerste jaar.

Als ik ‘s avonds laat bij mijn huis terug kom wacht daar Jacob op me. Voor hem is het zo’n verandering dat hij gaat studeren, dat hij niet kan slapen…. Ik praat een tijdje met hem. En voel het bij mezelf wel even knagen: ik heb nooit zo m’n best gedaan op school, maar zo vanzelfsprekend is het dus niet allemaal!!
De jongens vertrekken volgende week al, ze gaan ook wonen bij de school, want het is zo’n 50 km verderop en dat is niet te reizen elke dag. Ik bedenk dat ik ze eigenlijk best ga missen zodra ze weg zijn, en dat we misschien wel een feestje kunnen geven om te vieren dat ze gaan, en vooral om het dorp erbij te betrekken: zo zien ze ook het resultaat van het Green House! Ik bespreek het, en het blijkt een goed idee. Dit weekend gaat er dus een feestje plaatsvinden. Ik vraag de jongens of ik alcohol zal kopen. Maar daar zijn ze niet zo van gediend. Alcohol wordt hier alleen gedronken door de oudere mannen ;-/
Dat neemt niet weg dat ik af en toe wel stiekem een cola-wiskey neem!

Mijn rol voor het Greenhouse is o.a. dat ik ga bedenken en uitwerken hoe ze meer toeristen kunnen trekken. Want dat kan nog zeker beter. Het is lastig: Karimenga ligt nogal afgelegen in het noorden, maar desondanks moet het beter kunnen. Want het is een uniek concept en een uniek plek. Daarnaast moet er nodig een jaarverslag gemaakt worden; het is nu niet inzichtelijk hoeveel er binnenkomt en uitgaat et c. Deze week ben ik ook gestart met een checklist waar alle dagelijkse werkzaamheden op staan, die bestaat nu niet. En dat is wel nodig, want het personeel wisselt telkens; omdat het jongeren zijn die na een tijdje gaan studeren. Er mist een vaste ‘manager’, maar dit kost tijd want Ibrahim wil iemand uit het dorp zelf, die dit zelf wil en in zich heeft. En hij of zij moet Engels kunnen spreken, en de ouderen kunnen dat niet..

Maar goed, ik help nu vooral met de praktische zaken. Want 2 weken terug is er een meisje gaan studeren die er werkte, en volgende week gaan de jongens. Deze week houden we grote schoonmaak. De keuken, kantoortje, kamers, alles wordt schoongemaakt. Ook vergt het Green House veel onderhoud. Doordat alles van natuurlijke materialen is gebouwd (rieten daken, muren van koeienpoep(?) zijn ze veel tijd kwijt aan onderhoud. Maar de kosten zijn minimaal. Ik ben dus een manusje van alles, ik maak schoon, kook als er gasten zijn, was het beddengoed, haal water et c. En het is heerlijk! Lekker je verstand op nul en klussen. En ondertussen denken en praten over ideeën.

Ibrahim heeft veel ideeën. O.a. om iets aan de werkgelegenheid in het dorp te doen. Hij wil honing gaan maken en verkopen. Dit is een goed plan want de bijen zijn multifunctioneel. Zij beschermen o.a. de natuur. Mijn taak is dit verder uit te diepen met hem en te kijken wat we kunnen betekenen hierin.

Daarnaast is er de school in het dorp. Het onderwijs is bar slecht in de afgelegen gebieden. Leerkrachten komen vaak niet opdagen, het onderwijssysteem is corrupt en er is gebrek aan goed lesmateriaal. Het onderwijs is in het engels, maar ik praat met kids van ca 10 jaar die geen woord engels spreken. Ik heb besloten de kinderen creatieve lessen te gaan geven, spelletjes met ze te doen en gymles, hier moet ik nog mee starten maar dat gaat volgende week gebeuren. De kids hebben het namelijk heel zwaar gehad het afgelopen jaar.
Sinds april heeft het schooltje een nieuw hoofd. Deze man heeft 2 farms in Karimenga. Hij gebruikte de kinderen op zijn farm te werken. Een paar keer per week, urenlang in de brandende zon zonder eten en drinken. Kids vanaf 3 jaar. Ik heb gepraat met kinderen die blaren hadden. Het is om te huilen. Waarom doet niemand hier iets aan? Dat heeft allemaal te maken met macht. Het hoofd is de zoon van een soort ‘’regiochief’’, dus heel machtig in deze regio. De mensen zijn bang. Gelukkig is het landbouw seizoen nu in afronding, en hoeven ze niet meer op het land te werken. Over dit probleem is gepraat vorige week met diverse mensen, en de enige manier om dit aan te kaarten is -denkt men- via de media. Misschien is hier ook een rol voor mij maar dat moet ik nog uitvinden. Ik ben niet bang voor een opperchief ;-)

Kortom: De kids verdienen positieve aandacht de komende weken!!

Veel te doen dus…gelukkig heb ik sinds donderdag gezelschap van 2 jonge dames uit Nederland die 3 weken blijven als vrijwilliger. Zij wonen ca 5 minuten verderop en doen hun stage voor school in het buitenland. Ze helpen o.a. mee met het financiële stuk en marketing van het Greenhouse, en daarnaast kunnen we samen op het schooltje goede dingen dus. Samen zijn we sterk!!

Verder vermaak ik me prima. Ben inmiddels aardig gewend aan het ritme. Je kunt lang niet zoveel doen als in Nederland op een dag, doordat het warm is en alles lang duurt. Het gekke is vooral: de dagen vlíegen om. Terwijl ik vergeleken met thuis een flinke stap terug heb gedaan!!

Ik slaap eindelijk lekker, en eet ook beter. Het is wennen aan het eten hier, maar op zich smaakt het prima. Alleen ik eet niet superveel: na 10 happen rijst of aardappel ben je er wel klaar mee! Ik eet vooral veel koekjes, en tussen de middag maak ik in het Greenhouse meestal een lekker gebakken eitje voor mezelf. Hoe blij kun je zijn met een eitje…

Ik ben wel wat afgevallen de eerste 2 weken, en op een dag vraag ik aan de jongens of zij nog goede tips hebben om aan te komen. ‘’stop thinking’’ zeggen ze. teveel denken (en dan vooral negatief piekeren) zorgt ervoor dat al je vet verdwijnt hebben zij geleerd van hun grootouders.
Goede les van een paar jonge jongens!! ;-)

Alles went, heb ik ontdekt. Met koud water jezelf buiten wassen, geen stroom en dus een lege laptop, telefoon en camera voordat je het weet, kikkers of hagedissen in m’n kamer…..

Morgen (zaterdag) ga ik met een groep vrijwilligers naar een krokodillenfarm en we bezoeken een slavenkamp, ben zeer benieuwd….!

Verder heb ik vandaag m’n laptop weer opgeladen dus ik hoop volgende week weer rustig mooie verhalen te kunnen schrijven.... want ik had nu niet zoveel tijd helaas omdat m’n laptop leeg was deze week!

Dikke kus!!